Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Miałem to szczęście, że dane mi było w ostatnich latach kilka razy spotkać Władysława Bartoszewskiego. Po raz ostatni 1 września 2014 r., w 75. rocznicę wybuchu II wojny światowej – spotkaliśmy się wtedy na dłuższej rozmowie. Bartoszewski nadawał ton w tamten wieczór – wielki narrator europejskiej historii, której doświadczył osobiście. Przeżył obóz Auschwitz, przeżył Powstanie Warszawskie, i mimo tych doświadczeń nie stał się wrogiem wszystkich Niemców, pełnym nienawiści do narodu niemieckiego. Potem zaś, po zakończeniu II wojny światowej, rządzący Polską komuniści wrzucili go do więzienia, na wiele lat. Ale go nie złamali – po opuszczeniu więzienia Bartoszewski pozostał intelektualnym opozycjonistą także przeciwko drugiej dyktaturze. A przy tym, we wszystkich przeciwnościach, na jakie natrafiał w życiu, pozostał wierny swojej wierze katolickiej – człowiek wiary, nadziei i miłości.
W ostatnich 25 latach swojej „biografii stulecia” dane mu było doświadczyć i tego, że historia Europy mogła w końcu zaoferować coś więcej – jemu osobiście i jego polskiej ojczyźnie – niż tylko kolejne cierpienia, niesprawiedliwość i przemoc. Bartoszewski należał do ojców założycieli polskiej demokracji, był ministrem spraw zagranicznych, a na koniec – w wieku 93 lat! – doradcą premierów Polski ds. polityki zagranicznej. Otrzymywał teraz wiele międzynarodowych wyróżnień, zwłaszcza za niezmordowane wysiłki na rzecz pojednania między Niemcami a Polakami oraz na rzecz zjednoczonej, wolnej Europy, której duchowych fundamentów nigdy nie tracił sprzed oczu.
Szczególnie zależało mu na tym, aby także między Kościołami w Niemczech i w Polsce kształtowały się nowe relacje. Gdy więc kilkanaście dni temu, 29 kwietnia, spora grupa polskich biskupów, księży i wiernych przybyła do dawnego obozu koncentracyjnego w Dachau, aby wspólnie z niemieckimi wiernymi, księżmi i biskupami upamiętnić 70. rocznicę wyzwolenia tego kacetu przez wojska amerykańskie, duch Władysława Bartoszewskiego był tam z nami.
Wraz z jego śmiercią utraciliśmy my wszyscy nie tylko wielkiego budowniczego i świadka pojednania, straciliśmy także – my, niemieccy biskupi – wspaniałego partnera do rozmowy, stale wnoszącego nowe inspiracje w relacje z naszymi polskimi sąsiadami. ©
KARD. REINHARD MARX jest przewodniczącym Episkopatu Niemiec.
