Widziane z lotu ptaka, Sarajewo jest jak wielka wioska. Otoczone ogolonymi z drzew wzgórzami, na które, wbrew prawom fizyki, mozolnie wspinają się kolorowe domy. Niektóre pomalowane na majtkowy róż, inne na oranżadową cytrynę. Między nimi białe plamy cmentarzy i szpice nowych minaretów. Przed wojną nie było ich tu tyle. Jednych i drugich.

Najbardziej eksponowane budynki, jak siedziba dziennika "Oslobođenje" (jedyny, który nie przestał ukazywać się w czasie serbskiego oblężenia), zostały odnowione. Hotel Holiday Inn (ulubiony cel snajperów i artylerzystów), odmalowany na żółto-brązowo, jest brzydki jak przed wojną. Obok lśni w słońcu oszklony budynek parlamentu. Jedynie Biblioteka Narodowa wciąż pusta: jedni mówią, że nie ma pieniędzy na odbudowę. Inni, że pieniądze by się znalazły, ale zdaniem części bośniackich polityków powinna pozostać w ruinie jako...