Zwyczaj ten kultywowano również w moim domu rodzinnym i tak jest do dziś. Nigdy jednak nie przypuszczałem, że w ten wieczór zbratania i miłości zrządzeniem Opatrzności dane nam będzie gościć kogoś, o kim tak pisał Wincenty Pol:

Bóg się w ziemi rodzi,
Więc powraca znów otucha,
Że więźniowi drzwi otworzą,
Że wygnaniec przetrwa mękę
I że tułacz z wolą Bożą
Poda jeszcze wszystkim rękę...

Był rok 1960. W kamienicy przy ul. Niegolewskich w Poznaniu mieliśmy zasiąść do wigilii jak zwykle tuż po szesnastej, gdy pojawi się pierwsza gwiazda.

Dochodziła czternasta, mama z babcią czyniły przygotowania do wieczerzy, gdy rozległ się dźwięk dzwonka u drzwi. Pospieszyłem otworzyć. Ujrzałem człowieka wynędzniałego, w postrzępionym płaszczu. Jego twarz była niezwykła (pamiętam to do dziś): zaczerwienione, zapadłe policzki, nieco zarośnięte,...