Jest ono tym ważniejsze, że dorobek intelektualny ks. Hellera stanowi praktyczną realizację tej wizji wielkiego dialogu religii i nauki, którą konsekwentnie ukazywał Jan Paweł II, choćby w słynnym liście do George’a Coyne’a.

Dorobek ten uważam również za praktyczną realizację duchowości Nazaretu; jest w nim świadectwo cichych zmagań złączone ascezą wybraną w imię poszukiwania prawdy. Jest wreszcie bezinteresowność wyrażona w poświęceniu całej nagrody na badania interdyscyplinarne prowadzone przez UJ i PAT. Nie wszyscy potrafią zrozumieć wielkoduszność tej decyzji. Nawet książę Filip podczas wręczania nagrody mówił do laureata: "Szkoda, mógł sobie Ksiądz chociaż jakąś skromną część zatrzymać dla siebie". Jak to dobrze, że w naszym środowisku istnieją mistrzowie samotniczej refleksji, którzy potrafią nie zatrzymywać niczego dla siebie.

not. TPo...