Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Idzie przypływ.
Ten czas jest otwarty na oścież.
Wdech trwa tyle, co wydech.
Światło rośnie po polach.
W ciemniejącym ogrodzie
owoc spada w ziemię
i ziemia go przyjmuje.
Ziemia mówi tak.
***
Przyjechałam tu pisać. Być może
wyjadę z niczym. Dokądkolwiek pojadę
ona tu zostanie: sosna,
która nie chciała zamienić się w papier.
***
Grzech zdarzy się przypadkiem. Grzech zdarzy się na ostatniej
prostej, tuż koło domu. Grzech będzie mi wypadkiem,
który się wydał stłuczką: jeszcze wstałam i jeszcze
na własnych nogach przeszłam spory kawałek, zanim.
Grzech będzie mieć kolor kamyka, co leżał na tamtej drodze,
obok innych kamyków dokładnie takich samych.
Więc rację mieli ci, którzy sczytywali mądrości
z tanich wiejskich makatek: w szczegółach tkwi diabeł.
Nie w czerni się nosi i nie w czerwieni Bocznym wejściem
przychodzi, nigdy nie weźmie miejsca u szczytu stołu. Inaczej
odbiera swoją nagrodę.
***
Pylne obrazy przy drogach. Rzeczy lśnią:
szyny, grzbiet mostu, odciśnięte na jezdni
ślady po świetle, muzyka. Ten, co prowadzi
samochód, wciąż jedzie, kiedy to czytasz.
Czasem płacze: i wtedy ktoś inny, ktoś,
kogo nie ma, dotyka jego ramienia.
Natalia de Barbaro (ur. 1970) jest poetką, laureatką nagrody poetyckiej "Zeszytów Literackich" im. Konstantego A. Jeleńskiego. Z zawodu psycholog społeczny, socjolog, autorka książki "Dojść do głosu. Radykalnie praktyczny przewodnik po kampanii wyborczej".