Chopin - poeta fortepianu: brzmi ładnie i może stanowić namiastkę określenia idiomu jego twórczości. Można by tą metaforą nadal obracać, ale kłopot w tym, że Chopin był, czym był, przez dwadzieścia cztery godziny na dobę, a wiadomo, że poetą się bywa. Niekiedy.

A zatem język nie ma narzędzi, by Chopina jakoś zwięźle określić, albo też kompozytor osiągnął coś więcej. I to coś przenosi się jak przekleństwo na pianistów próbujących wykonywać jego muzykę. Bo można, będąc doskonałym pianistą, nigdy nie być chopinistą, można do tej pozycji stopniowo dorastać, a potem z wiekiem ją utracić, wraz z gibkością palców. Nie sposób jednak chopinistą bywać od czasu do czasu. Jeśli się raz zdobędzie klucz do interpretacji twórczości Chopina, nosi się go do końca artystycznej drogi.

Wysłuchawszy recitalu Austriaka Ingolfa Wundera (odpadł po II etapie...