“Lampa" wydała mi się warta uwagi. Po pierwsze, łączy literaturę wysoką z niską. Całkiem niska to po prostu komiks, ale obok mówi się i o księdzu Twardowskim, i o Miłoszu, choć czasem ze sporą dozą ironii. Po drugie, wyczuwa się tu osobliwą aurę pokoleniową, “Lampa" daje wprowadzenie w świat, do którego starcy tacy jak ja nie mają na co dzień dostępu. Choć nie wszyscy są tam tacy młodzi. W kolejnych numerach na okładce umieszczono Andrzeja Stasiuka, Olgę Tokarczuk i Dorotę Masłowską: Masłowska istotnie ledwie przekroczyła dwudziestkę, ale Stasiuk to już prawie starszy pan, po czterdziestce.

Jeżeli jednak ktoś jest ciekawy niekoniecznie nawet młodej literatury, ale tego, co myśli, czego żąda i w którą stronę zmierza młodsze pokolenie, otrzyma cenny przewodnik. Przeglądałem te numery, jakbym z tamtego już świata patrzył, i przekonałem się, że nie byłem do końca...