Gdy się człowiek szary rozglądnie wokół, następnie zajrzy do swego wnętrza, a potem, przed snem, przed lustrem w łazience wyszczerzy się do samego siebie, zmarszczywszy rzecz jasna myślące czółko, dojdzie on do oczywistego wniosku: popatrzmy, że jak jeden mąż i jedna żona znajdujemy się wszyscy w stanie przejściowym.

Jakież to myśli, a może zdarzenia, skłoniły nas do tak znakomitego podsumowania? Tak błyskotliwej sumy rozważań nad czasem, przestrzenią i estetyką? Rzec trzeba, że mnóstwo i że takoż, niestety, nie bardzo jesteśmy w stanie ułożyć tych myśli i zdarzeń w porządku choćby alfabetycznym. ­Dlatego też symptomy totalnego stanu przejściowego będziemy teraz wymieniać wedle widzimisię, tzn. chaotycznie, bez ładu i składu. Gdy je tu wyliczymy, zobaczymy, czy złożą się w spójny obraz dzisiejszego świata.

Zacznijmy od badania, które zrobił Reuters do spółki z...