Kiedy Jan Paweł II umarł, SMS-y przychodziły nadal: “Nie płacz. Uśmiechnij się do Niego". “Pod Pomnikiem Czerwca o 21.30. Weź świeczkę". Zwoływali się sami - na pochody, marsze, Msze święte, czuwania i wreszcie - na wyjazdy do Rzymu. Niespodziewanie stworzyli wielką niezależną sieć informacyjną i organizacyjną, sieć pamięci i wzajemnego wsparcia.

W sobotę 2 kwietnia, zmobilizowane SMS-em od młodej znajomej, znalazłyśmy się z córką na Mszy u Dominikanów o 21.00. W połowie kazania o. przeora przyszła wiadomość o śmierci Jana Pawła II. Po pierwszym wstrząsie i powszechnym cichym płaczu młodzież - a to ona głównie wypełniała kościół, podwórzec i krużganki - zaczęła zgodnie śpiewać. I nigdy jeszcze nie słyszałam śpiewu przez łzy tak potężnego, przejmującego, dramatycznego i radosnego zarazem. Był pełen życia i wiary.

W telewizyjnej transmisji z...