.

Mam dla Księdza ogromny szacunek, ale nawet najmądrzejszy i najlepszy człowiek w słowie pisanym potrzebuje korekty nie tylko językowej, ale i merytorycznej, zwłaszcza kiedy na tapecie są tak emocjonujące sprawy. Mam na mysli zwrot "odruchów paranoidalnej ksenofobii i agresji"; przecież nie wnosi on nic poza jątrzeniem czytelnika mającego wątpliwości w temacie imigrantów. A chyba nie o to chodzi.

Smutno mi, kiedy czytam o pogrzebie bpa Wesołowskiego w Polsce, gdzie ostentacyjnie (zachowaniem i słowem) broni się tego, który krzywdził, a milczeniem pomija krzywdzone dzieci. Smutno, kiedy Kościół milczy w sprawie uchodźców, a do mediów przebijają się jedynie głosy duchownych o zalewaniu Europy przez islam z podtekstem, "brońmy naszej wiary, nie wpuszczajmy". Od dawna nie słyszę z Kościoła w Polsce głosu miłości, a jedynie te głosy, które dzielą wierzących i ludzi w ogóle na lepszych i gorszych. Od dawna nie widzę postawy miłosierdzia wobec inności i grzeszności ludzi. Przykro mi to mówić, ale coraz trudniej mi się w takim Kościele odnaleźć. Coraz więcej zakazów, krytyki, dzielenia, straszenia, a coraz mniej miłości do drugiego człowieka, zainteresowania jego małymi, codziennymi sprawami, obawami, zrozumienia dla błędów. Mam nawet wrażenie, że człowiek, zastraszony jest biskupom bardziej "na rękę". Tygodnik Powszechny jest dla mnie miejscem, gdzie widzę, że to nie tak musi wyglądać, gdzie czuję mądrość wiary i zainteresowanie człowiekiem z jego słabościami. Dziękuję!

nazywajmy rzeczy po imieniu i bez niedomowien. To byl hieracha KK i pedofil, ktory krzywdzil fizycznie i psychicznie dzieci, a cala reakcja na jaka zdobywaja sie zwierzchnicy KK to powiedzenie,ze jest to moment, "by się głęboko zastanowić nad cierpieniem wszystkich ofiar nadużyć seksualnych" oraz „dążenie do wyjaśnienia tej bolesnej sprawy” świadczy o determinacji Stolicy Apostolskiej „w dążeniu do ochrony dzieci i młodzieży” wyrazanie „głębokiego współczucie wszystkim, których ta sprawa dotknęła”. Otoz DETERMINACJA Stolicy Apostolskiej wyrazila sie jaskrawie w ochronie ZLOCZYNCY przed publiczna odpowiedzialnoscia, przeciaganiu sprawy i ostatecznym jej zamknieciu lagodnym zeslaniem go w niebyt. I juz po sprawie. Mozna umyc raczki. Ohyda! Pytam sie dlaczego nie ma DZIALANIA ZADOSCUCZYNIENIA? Slowa nic nie kosztuja. Takie zlo trudno jest naprawic ale powinno sie podjac dzialania, a przede wszystkim zplacic za wyrzadzone krzywdy zamiast slow uboleweania, chociaz naprawde zrekopensowac tych krywd nigdy sie nie da.

Minął rok, nie widzę zmiany w księżach, biskupach, a wystarczy im wsłuchać sie w słowa papieża, Jedna do tego trzeba mieć serce , albo obudzić w końcu serce, obudzić w końcu prawdziwe powołanie...