MACIEJ J. DRYGAS: - Nie czuję się do końca filmowcem. Czasami sam zadaję sobie pytanie, kim jestem. Kiedyś odpowiadałem, że archeologiem. To, że zajmuję się dokumentem, sprawił przypadek. W 1975 r. nie dostałem się do Szkoły Filmowej, w ramach uczelnianej wymiany zaproponowano mi studia w moskiewskim Instytucie Kinematografii. Miałem 19 lat i było mi to na rękę - urwać się z domu, żyć własnym życiem.

W Moskwie wpadłem w dziwny świat, nieprosty, ale ciekawy. Chodzi nawet nie o szkołę, ale kontakty, które szybko nawiązałem - zresztą za sprawą Grotowskiego. Gdy przyjechałem do Rosji, teatralna Moskwa słyszała o nim, ale było to raczej mgliste pojęcie. Zostałem zaproszony na domowe spotkanie, żeby opowiedzieć o Grotowskim, a później przekazywano mnie dalej. Przesiadywałem w Teatrze na Tagance, poznałem ludzi, którzy po piwnicach uprawiali teatr amatorski. Dla...