„Otwarcie tej paczki i rozcinanie kartek – była to dla mnie naprawdę Wielka Chwila... Jestem najgłębiej Panu wdzięczny za wielostronny wysiłek, jakim było wydanie tej mojej książki” – pisał Teodor Parnicki 27 grudnia 1955 r. Kilka tygodni później Jerzy Giedroyc odpowiadał z bolesną zapewne dla pisarza szczerością: „(...) moralnie jestem nadal bardzo z tej pozycji zadowolony. W sensie sprzedażnym to jest jak dotąd katastrofa”... Mowa o jednej z najwybitniejszych powieści polskich – „Końcu »Zgody Narodów«”.
Dlaczego powieść, której akcja toczy się w II wieku przed narodzeniem Chrystusa, miała swój pierwodruk w Bibliotece „Kultury”? Odpowiedź jest prosta – Parnicki był wtedy emigrantem politycznym. Aresztowany w styczniu ’40 r. we Lwowie przez Sowietów, zwolniony po podpisaniu układu Sikorski–Majski, pracował w ambasadzie polskiej w Kujbyszewie, w 1944 r. mianowano go attaché...