W mroku pojawia się pierwszy płomyk świecy. Za nim kolejne, światło płynie z rąk do rąk przez całą nawę kościoła. Chór z mocą wyśpiewuje „Radosna światłości”, a ja wiem, że już zaczyna się Wielkanoc i Chrystus znów pokona śmierć. Przy niejednej Eucharystii modlę się do melodii „Panie mój, nie jestem godzien”, z pewnym wstydem podchodząc do ołtarza, gdzie kapłan rozdaje komunię. Gdy wychodzę z mszy, w uszach brzmi nadal „Wielki jest Pan”, bo wiem, że sakramentalna bliskość Boga zmienia mnie jako człowieka. A „Mądrość stół zastawiła obficie”? To akurat śpiewaliśmy z żoną na naszym ślubie. Nie jestem odosobniony ze swoimi doświadczeniami. Utwory André Gouzes’a, popularnego dominikańskiego kompozytora, to kamienie milowe w posoborowej reformie liturgii.

6 maja dziennik „La Croix” poinformował, że francuska prokuratura zamierza wszcząć śledztwo w sprawie Gouzes’a, który został...