Pani Kuzińska myśli, że ludzie, którzy zarabiają więcej niż wydają odkładają pieniądze do skarpety. "Ale jeśli zarobi pan 30 tys. zł, zapłaci pan wprawdzie kilka tysięcy złotych podatku PIT, ale reszty raczej nie pochłoną wydatki na jedzenie i rachunki. Owszem, kupi pan zapewne więcej dóbr luksusowych, obłożonych najwyższą 23-procentową stawką VAT, dużą część dochodu będzie pan mógł jednak odłożyć." Przecież kiedyś je zainwestują albo coś kupią i też zapłacą podatek. Wypowiedzi tej pani są pełne nielogiczności, np "Na pewno nie byłoby przyzwolenia na stawkę 100 proc. podatku od zarobków nawet powyżej np. 10 mln zł, gdyż w takim działaniu brak logiki. Właściciele firm po prostu nie będą sobie wypłacać tak wysokich pensji." Jaką trzeba mieć mentalność, aby pomyśleć o 100% podatku?! Tego typu wypowiedzi stawiają pod znakiem zapytania kompetencje pani dr. hab. Bardzo doceniam to, że pan Rabij zaczął debatę w stylu oksfordzkim. Szkoda tylko, że nie podrążył nielogiczności i stwierdzeń bardzo nieoczywistych/kontrowersyjnych jak np. ta: "czy z punktu widzenia interesów państwa i społeczeństwa groźniejszym zjawiskiem byłby chwilowy wzrost deficytu budżetowego, czy powstanie rozległych obszarów strukturalnej biedy?"

Uważam, że bogatsi powinni płacić więcej podatków. Ale gdy czytam te frywolne uwagi że nie da się nałożyć 100% podatku na wysokie dochody to myślę że pani Kuźmińska ma chyba doświadczenie ciepłych i łatwych posadek rządowych i akademickich. Żebyśmy w tym poszukiwaniu sprawiedliwości społecznej nie zagubili elementarnej sprawiedliwości która polega na tym że ci którzy biorą na siebie stres i ryzyko trudnych inicjatyw na wolnym rynku i w biznesie, pracując po naście godzin i napędzając ten kraj gospodarczo mają jednak prawo do trochę wyższych dochodów niż ci którym się chce trochę mniej...