Centrum Onkologii - Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, jeden z najbardziej ponurych szpitali w Warszawie, nawet z daleka przypomina ogromny kombinat. To miejsce żyje własnym rytmem, niezależnym od tempa miasta. Od siódmej rano przewijają się tu tysiące chorych. Karteczki, książeczki, numery, rejestracje i kolejne pomieszczenia, z których pacjenci przechodzą z rąk do rąk. Wszystko przypomina bardziej urząd niż klinikę, ale ten system rozładowuje atmosferę: w ten sposób ktoś może nie myśleć, po co tu przyszedł.

Najpierw długa kolejka do rejestracji. Chory winien mieć, oprócz karteczki z kodem paskowym, książeczkę ubezpieczeniową. Nie wszyscy mają: a to ktoś zapomniał, a to komuś się zniszczyła tak, że nie można odczytać nazwiska. Ale panie w rejestracji nigdy nie odmawiają przyjęcia. Ostrzegają tylko, proszą, aby donieść ją w ciągu trzech dni. Oni prawie...