Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Odkąd sięgnę pamięcią, zawsze intrygowała mnie historia powołania Samuela. Osobiście uważam tę scenę za jeden z najbardziej poruszających obrazów biblijnych. Oto mały chłopiec, pełen tak wielkiej pokory w służbie przed Arką Przymierza, nawet nie dopuszcza do siebie myśli, że Bóg mógłby go wezwać na rozmowę z Sobą; słyszy przez sen głos. Trzykrotne wezwanie spotyka się z trzykrotnym błędnym odczytaniem pochodzenia Głosu. Dopiero stary, doświadczony kapłan uświadamia młodemu adeptowi służby świątynnej, że w rzeczywistości słyszy Słowo Boże.
Podobne wydarzenie, choć w nieco innym kontekście, miało miejsce w życiu pierwszych Apostołów. Słyszą Jana, który ogłasza wszem i wobec, że przechodzący wśród tłumu Jezus jest Barankiem Bożym, bez wątpienia obdarzając Cieślę z Nazaretu mesjańskimi prerogatywami. Tymczasem uczniowie, zafascynowani wprawdzie postacią, nie widzą w niej nic nadzwyczajnego. Ich odpowiedź na pytanie Jezusa "Czego szukacie?" rozczarowuje. Tytułują Go "rabbi", używając tego zwrotu nie bez powodu. Jeszcze nie są gotowi, by powierzyć się całkowicie nowemu Mistrzowi. Co więcej, odrzucają jakąkolwiek sugestię Jana o nadzwyczajności Jezusa. Traktują tego ostatniego jak zwykłego rabina, posiadającego swój dom, miejsce, gdzie udziela nauk swoim uczniom. Potrzebowali trochę czasu, świadectwa innych, by doszło do ich świadomości, że w rzeczywistości spotykają się z kimś więcej niż rabinem dzielącym się słowem nadziei. W rzeczywistości spotykają się z samym Słowem.
Opisy te z pewnością mogą posłużyć jako swoisty dziennik powołania ucznia. Podane są miejsca, daty, a nawet godziny wydarzeń. Myślę jednak, że w swojej głębszej warstwie te narracje traktują o sposobie przyjęcia Słowa Bożego przez ludzi. Okazuje się, że nasze spotkanie ze Słowem Boga nie jest prostym doświadczeniem z pierwszej ręki. By usłyszeć, że Bóg mówi, potrzeba nie tylko ciszy i spokoju. Potrzeba ludzi głębokich i pięknych duchem, potrafiących wprowadzić w przeżywanie spraw najwyższych. W kontakt z Bogiem wchodzi się zawsze przez kontakt z człowiekiem. Innych katalizatorów nie ma.
A sen? Cóż, Bóg zawsze będzie wchodził w nasze życie niespodziewanie. Najczęściej wtedy, gdy śpią nasze uczucia. Warto mieć wtedy na nocnym stoliku kartkę, aby sobie zapisać to słowo. Może właśnie na tym jednym słowie, owej boskiej myśli, przepłynie się bezpiecznie przez to życie.
