Zwolennicy podejścia przyrodniczego nie znajdowali wspólnego języka ze zwolennikami podejścia humanistycznego. I to nie z braku woli zbliżenia. Wybitni polscy psychiatrzy drugiej połowy ubiegłego wieku: Jan Mazurkiewicz, Tadeusz Bilikiewicz czy Antoni Kępiński, starali się wykorzystać zgromadzoną wiedzę i doświadczenie kliniczne, by ten problem rozwiązać.

Jak psychiatrze, a właściwie każdemu, kto zajmuje się sprawami ludzi, mogą pomóc wyniki studiów przyrodniczych? Ano wydaje się, że bardzo, pod warunkiem, że pokona uprzedzenia, które narosły w konsekwencji postawienia ostrej bariery między światem przyrody a światem człowieka. Nie jest to krok szczególnie trudny, chociaż łatwiej uprzedzenia rozbudzić niż je odrzucić pod wpływem argumentacji, a nawet obserwacji.

Obserwacje, które przez lata prowadzili prymatolodzy (tak nazywają siebie badacze...