Parę razy włączyłem w niedzielny poranek telewizor, żeby zobaczyć, jak wygląda transmisja Mszy. Patrzyłem, myśląc o polemice z “TP" nr 3/05 Ireneusza Cieślika i bpa Stefana Cichego (nota bene: mojego nauczyciela liturgii z lat seminaryjnych, świetnego zresztą). Mogę sobie wyobrazić, jakim skarbem jest ona dla tych, którzy w szczerej pobożności uczestniczą w Mszy wizualnie. Sądzę, że red. Cieślik nie chciał krytykować tego pomysłu, a jedynie zwrócić uwagę na ewentualne niebezpieczeństwa. Bp Cichy wspomniał o wspaniałych przeżyciach podczas transmisji różnych celebracji przy okazji pielgrzymek papieskich. Najczęściej były to Msze sprawowane przez Jana Pawła II, w których, właśnie dzięki telewizji, mogła uczestniczyć cała Polska. Mówiło się wręcz o wielkich rekolekcjach. Czy było to jednak uczestnictwo w liturgii, jeśli np. ktoś siedział w wygodnym fotelu, z nogami na stole, popijając herbatę? Niewątpliwie wiele skorzystał duchowo, ale czy było to doświadczenie równe uczestnictwu w liturgii? A gdy kamera pokazuje ludzi zgromadzonych w kościele, odrywając obraz od ołtarza, czy nie przerywa to skupienia (podobnie sami możemy robić, pozwalając sobie w kościele np. na oglądanie, kto jak jest ubrany)?