Tomasz Handzlik: Jest Pan pesymistą? 

Tomasz Stańko: Może trudno w to uwierzyć, ale przy moim melancholijnym nastroju i spojrzeniu na życie jestem absolutnym optymistą. Świat szybko dziś ewoluuje, bogactwo zdarzeń i rzeczy powoduje czasem niemiłe efekty, ale jest w nim zachowana kolej rzeczy. Dąży do piękna, które jest w każdym człowieku.

To skąd w Pana muzyce ta melancholia, mroczny klimat? 

Ona nie ma nic wspólnego z pesymizmem czy optymizmem. Są ludzie, którzy cenią sobie radość chwili, ale są też tacy, którzy mają większe predyspozycje do melancholii czy refleksji. Ja należę do tej drugiej grupy, choć jestem zwolennikiem pełni kolorów. A świat jest pełny tylko wtedy, gdy ma momenty radości i smutku.

W latach 70. i 80. był Pan jednym z najwybitniejszych eksperymentatorów polskiej i europejskiej sceny jazzowej....