Był także postacią życia publicznego: przed wojną dyplomata, po wojnie poseł na Sejm PRL, wieloletni prezes Związku Literatów Polskich. Krytykowano go za uległość wobec władz i przywiązanie do zaszczytów. Ale pozycję swoją umiał wyzyskać, choćby jako redaktor “Twórczości" - najlepszego miesięcznika literackiego w krajach “obozu".

Tamte spory należą do przeszłości - pozostał świetny poeta, mistrz opowiadania, autor “Czerwonych tarcz". Wedle słów Jerzego Kwiatkowskiego: jeden z najbardziej “europejskich" i najbardziej przy tym zanurzonych w żywiole polskości pisarzy w naszej literaturze.

Julia Hartwig

Poetka i tłumaczka; ostatnio wydała tom "Bez pożegnania"

Bardzo mnie przejęły fragmenty z dziennika Iwaszkiewicza wydrukowane w “Gazecie Wyborczej". Znalazło się tam takie wyznanie: “Najgorsze...