Prorok napomina: “Juda zbezcześcił świętą własność Jahwe, bo pokochał i poślubił córę obcego boga. Oby w namiotach Jakuba pozbawił Jahwe potomstwa każdego, ktokolwiek się tego dopuszcza, chociażby składał ofiary Jahwe Zastępów" (2, 11n). Najsroższą karą, za jaką uważano brak potomstwa, grozi prorok tym, którzy ożenią się z kobietami czczącymi innych bogów. Tym samym nawiązuje do dwóch wcześniejszych tradycji: ostrzeżeń przed “obcą kobietą", widząc w niej synonim bezbożności (por. opisany w żeńskiej formie Edom - 1, 4), oraz ujmowania niewierności religijnej w kategoriach cudzołóstwa.

Kolejne wersy rozwijają temat w innej jeszcze perspektywie: Jahwe nie przyjmuje już składanych przez mężczyzn ofiar. Autor księgi mówi, jakby kierując się do pojedynczego adresata, że “Jahwe był świadkiem między tobą a żoną twej młodości, której złamałeś wiarę; a przecież była...