Dwa tygodnie temu nie opisałem Wam wszystkiego. Nie opisałem np., że w drodze z warsztatu na spotkanie z żoną, która przywiozła mi do Wrocławia zastępczy samochód, natknąłem się na płonący kiosk, może kontener, wielką pochodnię w środku miasta, która rzucała w przechodniów strzępkami zwęglonego papieru. Gorąca drobina sadzy wpadła mi pod powiekę, do tramwaju, który podjechał, wsiadłem po omacku i oczywiście pomyliłem drogę. Potem biegiem próbowałem nadrobić stracony czas; w biegu minąłem pijanego, który właśnie podnosił się z ławki na widok wjeżdżającego na parking opla. Kątem oka zobaczyłem twarz kobiety, która siedziała za kierownicą; była to twarz kogoś, kto wybrał się na wybory, nie wiedząc, że głosowanie jest płatne. Dopiero kiedy nadjechała żona, świat na moment zostawił mnie w spokoju i mogłem odetchnąć.

Dojechałem na lekcje w Wałbrzychu, Trzebnicy i ...