Ocena Szarona, w którego polityczno-wojskowej biografii jak w lustrze odbija się historia Izraela – a biografia ta zaczęła się w 1942 r., gdy jako 16-latek wstąpił do podziemnej organizacji żydowskiej walczącej o własne państwo – była i jest niełatwa. Tak, to eufemizm, ale cóż – prawdziwy: na Bliskim Wschodzie nic nie jest łatwe. Dla wielu Izraelczyków Szaron jest jednym z wielkich ojców-założycieli (czy raczej: obrońców) państwa Izrael. Dla innych – aroganckim wojskowym, który łatwo prowokował konflikty. Jedni i drudzy pewnie by się zgodzili, że można zadać pytanie: co by było, gdyby nie było Szarona? Gdzie byłby dziś Izrael? Na przykład, gdyby w czasie wojny Jom Kipur w 1973 r. Szaron nie ruszył na Synaj na czele swojej dywizji pancernej – nie czekając na posiłki i po trosze ignorując polecenia zwierzchników – i nie zdecydował się na ryzykowny manewr, dzięki któremu Izraelczycy...