Podwójny zeszyt „Twórczości” (2003, luty - marzec) przynosi duży blok kartek z „Dziennika” Jarosława Iwaszkiewicza. Jego publikację zapoczątkowała redakcja rok temu, ogłaszając niewielki fragment pt. „Opisanie Kopenhagi”. Drugi odcinek diarystycz-nych zapisków obejmuje ostatnie miesiące roku 1959, cały rok 1960 i parę miesięcy roku 1961. W tym czasie Iwaszkiewicz dużo podróżuje: Paryż, Rzym, Monachium, Moskwa, Zurych, Taormina, Florencja. Ma ciekawe spotkania z ludźmi kultury, polityki. Odnotowuje je bardziej lub mniej obszernie, ale nie one wyznaczają tonację dziennika. Istotne są w nim nie tyle opisy zdarzeń, faktów, ile nastroje z nimi związane. Pejzaż duchowy, w jakim autor zapisków jest zanurzony. W tym pejzażu więcej jest mroku niż światła. Pisarz dotkliwie odczuwa swoją starość, spadek sił fizycznych i psychicznych: „Czuję, jak nici wiążące mnie z życiem słabną, przestaję...