Sfrustrowani są ci, którzy mają władzę, i ci, którzy władzy nie mają. Ci, którym odpowiada mniej więcej to, jak Polska wygląda, i ci, którzy chcieliby, żeby wyglądała inaczej. Chodzący do kościoła i tacy, którzy właśnie z Kościoła wychodzą. Ci, których niepokoją przyspieszające zmiany klimatu, i ci, którzy nie wierzą ani w przyspieszenie, ani w same zmiany, a wszelkie ograniczenia traktują jako zamach na wolność. Starsi i młodsi, mężczyźni i kobiety, mieszkający w dużych miastach i w małych miejscowościach. Niemal każda rozmowa o tym, jak jest i jak mogłoby być, utyka w pewnym momencie pod jakimś murem, jakąś przeszkodą, tabliczką z ostrzeżeniem „Przejścia nie ma”. Nawet jeśli podczas rozmowy padają trafne spostrzeżenia i słuszne diagnozy, wnioski są na ogół przygnębiające. Wszędzie widać głównie niemożliwości.

Mam wrażenie, że ukształtował się wśród nas pewien typ człowieka....