Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Ihor Biłozir był znanym ukraińskim kompozytorem, który za działalność artystyczną otrzymał zaszczytny tytuł “Narodnyj Artyst Ukrajiny". Od 1977 r. współpracował z zespołem “Watra" - jednym z niewielu, które w sowieckich czasach odważyły się wyrzucić z repertuaru obowiązkowe i poprawne politycznie radzieckie piosenki. Śpiewał jedynie utwory ukraińskie. 8 maja 2000 r. Biłozir razem z przyjacielem Bohdanem Hnatowskim byli gośćmi niewielkiego ogródka piwnego “Cisars’ka Kawa" w centrum Lwowa. Śpiewana przez nich ukraińska piosenka stała się zarzewiem konfliktu. Z jej powodu dwóch innych klientów ogródka (jeden okazał się później synem wysoko postawionego funkcjonariusza milicji) sprowokowało bójkę - o ironio - pod gmachem lwowskiej prokuratury. Skatowany Biłozir zmarł w szpitalu nie odzyskawszy przytomności. Jego pogrzeb, na który przybyło 150 tys. osób, przerodził się w manifestację na rzecz prawa lwowian do własnej ukraińskiej kultury i protest przeciw rusyfikacji miasta. Biłozira pochowano na honorowym miejscu tuż przy bramie głównej Cmentarza Łyczakowskiego, a jego grób wciąż tonie w kwiatach. Oprawców sądzono za “umyślne spowodowanie śmierci" i otrzymali kary po 8 i 12 lat pozbawienia wolności, co wywołało protesty dużej części ukraińskiego społeczeństwa.
Dla współczesnych lwowian i Ukraińców Ihor Biłozir jest ikoną. Obok Georgija Gongadze, jest symbolem człowieka, który zginął walcząc o Ukrainę, ukraińską tożsamość i prawo do bycia sobą we własnym kraju.
KATARZYNA ŁEBKOWSKA, WASYL ŁOZA
(autorzy polskojęzycznej strony o Lwowie: )
