Kino arturiańskie kończy sto lat; najstarsza znana filmowa wersja tej legendy to dokonana w 1904 r. rejestracja wagnerowskiej opery “Parsifal". Ten umownie datowany początek wiąże się z ówczesnym odrodzeniem mitu o królu Arturze. Po średniowiecznych narodzinach i wczesnorenesansowym rozkwicie został on przypomniany i spopularyzowany na dziewiętnastowiecznej fali romantyzmu.

Najnowszy film arturiański - “Król Artur" Antoine’a Fuquy - nie opowiada o rycerzach, ale o rzymskich wojownikach stacjonujących na terenie Brytanii. Żołnierze ci są zresztą w większości Sarmatami, a Rzymowi służą na skutek politycznych zawirowań. Ich brytyjska misja właśnie dobiega końca, lecz poproszeni przez tubylczych przywódców (noszących skądinąd imiona Merlin i Ginewra) o obronę ich ludzi przed barbarzyńcami, żołnierze decydują się wbrew polityce zmierzchającego już Cesarstwa...