Zmęczeni i wypaleni – co dalej?

Chyba nikt dziś nie ceni zmęczenia. Postrzegamy je jako ograniczenie i wroga, który przeszkadza w realizowaniu marzeń i ambicji, i którego należałoby pokonać za wszelką cenę lub przynajmniej chwilowo oszukać, stosując specyfiki dostępne w aptekach, sklepach czy na ulicy. Tymczasem zmęczenie jest naturalnym naszym sprzymierzeńcem, który pokazuje, że oto docieramy do granic ludzkich możliwości, poza którymi czyha poważne niebezpieczeństwo: długotrwałe wypalenie. O ile bowiem zmęczenie możemy pokonać sami poprzez zaplanowany, mądry wypoczynek, o tyle wypalenie - rodzaj fizycznego, psychicznego i duchowego wyczerpania - wymaga dłuższego procesu terapeutycznego. Naruszona zostaje bowiem wewnętrzna homeostaza: zdolność do zachowywania równowagi pomiędzy zużywaną w całej naszej działalności energią a dostępem do nowych "zasobów energetycznych". I choć pojęcie wypalenia bywa najczęściej aplikowane do pracy zawodowej, jest ono znacznie szersze. Obserwujemy wypalenie w życiu osobistym, rodzinnym, zakonnym, kapłańskim. A także w kulturze, sztuce, polityce czy życiu społecznym.