Komitet Noblowski miał zapewne jak najlepsze intencje. Ale od nagrody dla OPCW za jej – jak na razie – bardzo krótkotrwałe i niewielkie dokonania w Syrii niedaleko jest już do tego, by nagrodzić syryjskiego dyktatora Baszara al-Asada za to, że w ogóle zgodził się w tej kwestii współpracować ze społecznością międzynarodową. Zresztą John Kerry, sekretarz stanu USA, pochwalił w zeszłym tygodniu syryjski reżim za dobre sprawowanie w tej kwestii, tym samym – chcąc, nie chcąc – anulując dotychczasową amerykańską krytykę pod jego adresem. Władze w Damaszku, dotąd na pozycji pariasa na arenie międzynarodowej, pławią się zapewne w blasku Nobla dla OPCW, którego całkiem słusznie mogłyby się poczuć współlaureatem. W końcu bez ich zgody organizacja nie realizowałaby swojej obecnej misji.
Kładąc akcent na zapobieżenie ponownemu użyciu broni chemicznej, Nobel dla OPCW zafałszowuje nasz obraz...