Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Czy nie powie mu raczej: »Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił«? Czy okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: »Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać«” (Łk 17, 7-10).
Myślę, że klucz interpretacyjny do tego tekstu kryje się w pominiętym w Lekcjonarzu (zapewne ze względów stylistycznych), otwierającym niemal naszą perykopę słówku „jednak”: „Kto z was jednak (grec. dè; łac. autem), mając sługę...”. Owo „jednak” łączy odczytany fragment Ewangelii z bezpośrednio go poprzedzającym; a tam Jezus mówi do Apostołów: „gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: »Wyrwij się z korzeniami i przesadź się w morze«; i byłaby wam posłuszna” (Łk 17, 6).
W jednym zdaniu Jezus zawarł dwa obrazy niemożliwości: morwa bowiem ma bardzo szeroko rozbudowany system korzenny – tak więc jej wykopanie z ziemi graniczy niemal z cudem. Gdyby jednak nawet się powiodło, jej zasadzenie pośrodku morza jest z całą pewnością niewykonalne.
Dwa obrazy niemożliwości zawarte są również w przytoczonej perykopie: oto kończysz całodzienną, ciężką pracę – wracasz do domu z nadzieją na odpoczynek, który ci się słusznie należy. Ale nic z tego, teraz w domu musisz natychmiast podjąć jeszcze kolejną pracę – odpoczywał będziesz jako ostatni. Już samo to wydaje się postępowaniem ponad siły. Gdyby jednak udało się w ten sposób na co dzień postępować, to uznanie siebie – po takiej „robocie” – za „nieużytecznego” (dosł. „niekoniecznego”) zdaje się przekraczać nasze możliwości. To, po ludzku, niemożliwe.
Jezus temu nie zaprzecza. Mówi jednak, że jest to możliwe przy odrobinie wiary. Jest możliwe dla człowieka, który ma wiarę wielkości ziarnka gorczycy.
Co to jest wiara? Wiara to nie jest jedynie rozumowa akceptacja kilku abstrakcyjnych prawd, nie system etyczny i nie światopogląd. Wiara to osobiste spotkanie z Jezusem.
Jezus jest Tym, który jako pierwszy wypełnia wypowiedziane do nas Słowo. Jest sługą. Więcej, jest niewolnikiem. Jest też w swojej postawie niewolnika całkowicie bezinteresowny – niczego w zamian nie żąda, zawsze zajmuje „ostatnie miejsce”. Ilekroć Go spotykamy, musimy przyjąć posługę z Jego strony. Nie daje się wyprzedzić. Zawsze staje przed nami w postawie sługi.
Wystarczy nam „odrobina” tego doświadczenia – najmniejsze spotkanie z Nim, a to, co po ludzku niemożliwe, stanie się dla nas osiągalne.
Doświadczenie komunii z Jezusem wielkości ziarnka gorczycy: pół godziny Eucharystii, pięć minut modlitwy (porannej, wieczornej czy gdzieś w ciągu dnia), lektura czterech-pięciu wersetów Pisma Świętego, kilka złotych jałmużny (podarowane z serca) lub kilka minut spotkania z kimś potrzebującym. Nie, nie chodzi o nieustanne i pełne poświęcenie czasu Panu. Wystarczy najmniejsze spotkanie – to, co niemożliwe, stanie się.
Nie pytajmy więc: czy to możliwe? Zapytajmy się: czy chcę?©
