Jako poeta na zmianę przeceniany lub niedoceniany, wielbiony i atakowany, afirmowany i odrzucany. Dla jednych autor wierszyków, skeczy, wodewilowych piosenek, aforyzmów i zabaw poetyckich, dla innych wieszcz, spadkobierca romantyków, pieśniarz wtajemniczony. Raz przedstawiał się jako genialny młodzieniec, który czyni sobie język poddanym, innym razem jako mędrzec szukający słów najprostszych i najprawdziwszych. Kim jest dla nas autor „Kwiatów polskich”? Jak dziś go czytamy, jak czytać powinniśmy? Dodatkiem „Tuwim – model do składania” inaugurujemy w „Tygodniku Powszechnym” Rok Tuwima.