Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Jest w dzienniku "L’Osservatore Romano" rubryka, niezauważana przez profanów, a pilnie śledzona przez znawców, odnotowująca papieskie nominacje i urzędowe audiencje. Ogłoszona 17 sierpnia nominacja nowego podsekretarza sekcji do spraw stosunków z państwami Sekretariatu Stanu (niejako wiceminister spraw zagranicznych) w osobie 42-letniego prałata Ettore Balestrero zakończyła - zauważają eksperci - dokonaną przez Benedykta XVI odnowę najwyższych stanowisk Sekretariatu Stanu. (Niemal dokończyła, bo oczekuje się jeszcze jednej nominacji na opróżnione przez abp. Carla Marię Vigan? stanowisko delegata ds. nuncjatur przy Stolicy Apostolskiej).
Stanowisko (jedno z najbardziej eksponowanych w Watykanie), które obejmuje prałat Balestrero, zajmował od roku 2002 ks. Pietro Parolin, mianowany teraz nuncjuszem apostolskim w Wenezueli. Ta zmiana wzbudziła spore zainteresowanie. Odchodzący z Sekretariatu Stanu prałat jest postacią w watykańskiej dyplomacji wybitną. 54-letni włoski kapłan, doktor prawa kanonicznego, pracę w watykańskiej dyplomacji rozpoczął w 1986 r., pracował w nuncjaturach w Nigerii i Meksyku, następnie w sekcji ds. stosunków z państwami Sekretariatu Stanu, gdzie powierzono mu sprawy relacji z państwem włoskim.
Mianowany (2002) podsekretarzem sekcji prowadził szczególnie delikatne sprawy: mianowicie stosunków Stolicy Apostolskiej z Chińską Republiką Ludową, Wietnamem i Izraelem. Wielokrotnie odwiedzał Wietnam, gdzie z powodzeniem prowadził rozmowy o nawiązaniu stosunków dyplomatycznych. W lutym tego roku z Hanoi udał się, zresztą nie po raz pierwszy, do Pekinu. Stał też na czele watykańskiej delegacji uczestniczącej w pracach stałej dwustronnej komisji roboczej watykańsko-izraelskiej, zajmującej się problemami statusu własności i finansów Kościoła katolickiego w Ziemi Świętej.
Odejście tak ważnej postaci z Watykanu sprowokowało komentarze dopatrujące się zmiany stylu polityki zagranicznej Stolicy Apostolskiej (Parolin należy do "starej szkoły" kard. Casarolego). Inni widzą w nominacji prałata dowód zaufania i otwarcie przed nim nowych możliwości. Nuncjatura w Wenezueli jest dziś jedną z najtrudniejszych. Hugo Chavez bynajmniej nie jest Kościołowi życzliwy. Ostatnio powtarzają się manifestacje pod budynkiem nuncjatury, agresywne hasła na murach. Obowiązująca konwencja z 1964 r. przyznaje władzy państwowej prawo weta wobec nominacji biskupów.
Biografie wielkich watykańskich dyplomatów z reguły zawierają pełnienie funkcji nuncjusza. Oddalenie z watykańskich biur nie musi oznaczać braku zaufania czy degradacji. Czasem to punkt zwrotny na drodze "kościelnej kariery", by przywołać przykład wieloletniego kierownika Sekretariatu Stanu, potem arcybiskupa Mediolanu Montiniego (przyszłego Pawła VI).
Konsekracja biskupia ks. Parolina (jako nuncjusz został mianowany arcybiskupem tytularnym Aqipendium) odbędzie się prawdopodobnie 16 września. Pierwotnie uroczystość była zapowiedziana na 5 września. W tych dniach poinformowano o zmianie terminu oraz o tym, że dokona jej nie - jak było przewidziane - sekretarz stanu kard. Tarcisio Bertone, ale (co bynajmniej nie jest rutyną) sam papież Benedykt XVI.
