Godne odnotowania jest także to, że w kilku miejscach Izajasz używa, według współczesnych określeń, języka inkluzywnego, tzn. mówi o “sługach i służebnicach" (14, 2), “synach i córkach" (43, 6; 49, 22; 56, 5; 60, 4), “królach i księżniczkach" (49, 23), “oblubieńcu i oblubienicy" (61, 10). Nie zmienia to przeważającego w Księdze (jak i całej Biblii) androcentrycznego sposobu wyrażania się, w którym forma męska uważana jest za obejmującą obie płcie. Niekrytycznym podejściem do stosunków panujących między mężczyznami i kobietami jest również Iz 3, 12: “Ach, mój lud! Młokos go ciemięży i kobiety nim rządzą" (przekład BT). Nie tyle bowiem chodzi tutaj o faktyczne rządy kobiet, co opis katastrofalnego stanu narodu wybranego - “rządzą nim zniewieściali mężczyźni". Do dziś tego rodzaju sformułowanie pozostaje obelgą...

Księga zawiera jednak przynajmniej dwa fragmenty...