Każdy rodzic był kiedyś dzieckiem, i brzmi w tym straszliwy truizm. Bywa, że nabiera on właściwego ciężaru dopiero w gabinecie psychoterapeuty, gdy przepracowuje się w bólach dzieciństwo. Bo zanim obwinimy za wszystko matki i ojców, dobrze czasem zobaczyć w nich niegdysiejsze dziewczynki i chłopców, z ich marzeniami, lękami, traumami.

Céline Sciamma w nowym filmie pięknie rozwija tę fantazję: jak to jest mieć osiem lat i spotkać swoją mamę, kiedy była dokładnie w tym samym wieku? Być może moglibyśmy potem lepiej ją zrozumieć, więcej wybaczyć? Ale „Mała mama” daje się czytać także w odwrotną stronę. Czy gdybyśmy w dzieciństwie spotkali nasze przyszłe dzieci, nadalibyśmy swemu życiu inny bieg, a przynajmniej uwierzyli w jego sens?

Jak się łatwo domyślić, nie dostajemy filmu o teleportacji ani o podróżach w czasie z pogranicza science i fiction, bowiem...