Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Owieczka Dolly - pierwszy ssak sklonowany z komórki dorosłego organizmu - dożyła swych dni. Naukowcy z Roslin Institute skrócili, wywołane nieuleczalnym zapaleniem płuc, cierpienia najsłynniejszej owcy świata. Dolly cierpiała też na artretyzm. Czy przeżyła ona tylko 6 lat (sędziwy owczy wiek to lat 12-14) z powodów związanych z jej niezwykłym poczęciem? Badają to szkoccy biolodzy, ale nie ma pewności, czy udowodnią tę hipotezę, czy też ją obalą. Wiadomo jednak, że sklonowane zwierzęta cierpią na różnorodne dolegliwości związane m. in. ze złym funkcjonowaniem ich genów. U wielu z nich już w młodym wieku obserwuje się cechy, które zwykle towarzyszą starzeniu organizmu. Ale zapalenie płuc i artretyzm są również typowymi dolegliwościami owiec w podeszłym wieku.
Klonując Dolly Ian Wilmut obalił dogmat biologii o nieodwracalności procesów różnicowania się komórek. Tyle że odwracalne nie znaczy doskonałe. Odkryciem swym Wilmut otworzył, chcąc nie chcąc, drogę do klonowania ludzi. Narodziny sklonowanej owcy w 1996 r. dały niektórym złudne nadzieje na przedłużenie ludzkiego życia dzięki klonowaniu. Przedwczesna śmierć Dolly uświadamia, że to samo może spotkać klonowanych ludzi. A los medialnej owcy przemawia do masowej wyobraźni dobitniej niż choroby anonimowych sklonowanych myszy. To kolejna przestroga i powód do refleksji nad rolą nauki w dzisiejszym świecie i wpływem nadinterpretacji jej osiągnięć na opinię publiczną i ludzkie marzenia. Pomimo, a może właśnie dlatego, że nie mamy pewności, czy podobny los czeka klony ludzkie.
