Najbardziej poruszają nas takie właśnie dylematy. Katem czy ofiarą jesteśmy rzadko, a współwinnym widzem, prowadzącym obserwację z bezpiecznej odległości, często. Rejwach wokół przejść pewnego pedagoga trwa jednak dlatego, że ci, co przyglądali się tragedii, powinni byli interweniować, a miejsce, gdzie doszło do niej, było szczególne. Zobaczyliśmy, jak głęboko zdeprawowani są nauczyciele i rodzice, których śmiało moglibyśmy nazwać “akuszerami odradzającego się społeczeństwa". Kto wierzy, że “oddech dzieci spieszących do szkoły podtrzymuje świat w istnieniu", ten musi teraz czuć, jak kruche jest to istnienie. Oto źródło naszego przerażenia.

Wyznawcy świętego spokoju

Mamusie i tatusiowie oglądali film o dręczeniu profesora. Nie wiemy, czy upomnieli swoje pociechy. Wiemy, że jak dotąd nie uznali za stosowne zadośćuczynić...