Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Nie dlatego jednak, że sojusznicy zgodzili się, iż operacja w Afganistanie wymaga większego zaangażowania wojskowego, ani też dlatego, że amerykańskie plany budowy systemu obrony przeciwrakietowej zyskały aprobatę całego Sojuszu. Przełomem nie jest też deklaracja, że Ukraina i Gruzja staną się kiedyś członkami NATO.
Bukareszt był momentem zwrotnym, ponieważ ukazał zmieniającą się dynamikę relacji politycznych między członkami Sojuszu. Ogłoszenie przez prezydenta Sarkozy’ego chęci powrotu do struktur wojskowych NATO stanowiło oficjalne rozpoczęcie nowego etapu zabiegów o wpływy polityczne w sojuszu - reformę struktur, zmianę koncepcji strategicznej, a także relacji z UE.
Proces ten będzie miał inny charakter niż w latach 90. ze względu na rosnąca pozycję Francji i Niemiec przy względnej słabości USA oraz stabilności Rosji.
Dla Polski był natomiast szczyt ostatnią szansą na uzmysłowienie sobie, że dotychczasowe zasługi nie przyniosą nam żadnej korzyści, jeżeli swą rolę w NATO na podstawie jedynie polityki "otwartych drzwi" i okazywania solidarności sojuszniczej, wysyłając wojska do operacji. "Zaskakujące jest to, że powrót syna marnotrawnego, jakim jest Francja, z jednym batalionem, jest bardziej dostrzegalny niż decyzje, które podjął polski rząd i prezydent" - mówił dziennikarzom minister obrony Bogdan Klich. Trudno się z tym spostrzeżeniem nie zgodzić. Może warto zatem pokusić się o analizę, dlaczego tak się dzieje.
