Można zaryzykować twierdzenie, że zjawisko emigracji kompozytorów jest syndromem wyłącznie XX-wiecznym. Mówiąc o emigracji, mamy zazwyczaj na myśli emigrację wymuszoną sytuacją polityczną lub ekonomiczną. Ta pierwsza bywa wygnaniem, uchodźstwem, ta druga jest zarobkowa. Mamy zatem wielkie zjawisko exilu, obejmujące setki wybitnych postaci kultury, sztuki i nauki, emigrujących w latach 30. z III Rzeszy, zależnie od preferencji ideologicznych: bądź do USA, bądź do ZSRR; mamy, szczególnie od połowy lat 70. do upadku Związku Sowieckiego, dość szeroki strumień emigracyjnych ucieczek na Zachód, w tym muzyków i kompozytorów. Historia kompozytorskiej emigracji XX w. odnotowuje przynajmniej dwie takie, które nastąpiły w dramatycznych politycznie okolicznościach: przypadki skazanych na śmierć - w Grecji Iannisa Xenakisa, uchodzącego do Francji, oraz w Korei Południowej Isanga Yuna,...