Odesłania bibliograficzne wskazują na ważną zmianę, jaka dokonała się wtedy w odbiorze dzieła Miłosza: po Noblu jego książki zaczęły na nieporównanie większą niż dotąd skalę docierać do kraju, a od 1989 roku to kraj jest miejscem ich pierwodruku. Równocześnie w dekadzie ponoblowskiej poezja Miłosza staje się w większym niż dotąd stopniu wielkim teatrem pamięci, przez którego scenę przewijają się setki postaci, rozliczeniem z mijającym wiekiem i z samym sobą. Próbie zagarnięcia możliwie najrozleglejszego obszaru świata doświadczonego zmysłami i rozumem służy dążenie do “formy bardziej pojemnej". Kulminację tego dążenia stanowi “Nieobjęta ziemia", w której wiersze przeplatają się z refleksyjnymi notatkami i autokomentarzami, a także epigrafami wyjętymi z pism Pascala, Swedenborga, Goethego, Baudelaire’a, Sołowjowa, Oskara Miłosza, Simone Weil, Czapskiego i innych, oraz z...