GLOUCESTER
O, pozwól dłoń tę pocałować!

KRÓL LEAR
Czekaj,
Niech ją wprzód otrę, czuć ją śmiertelnością.
Pamiętam Jerzego Grałka. Pamiętam, że prawie nic nie mówił. I było to piękne.
Pamiętam, że jego milczenie było najwspanialszym milczeniem, jakie kiedykolwiek słyszałem.
Pamiętam, że był wielkim aktorem.
Pamiętam, że pierwszy raz spotkałem go prawie dziesięć lat temu. Zgodził się zagrać Agamemnona w „Orestei”. Rozmawialiśmy o składaniu ofiar.
Pamiętam, w jakich kapciach chodził jako Jerzy Skrzetuski w „Trylogii”, szukając Heleny Kurcewiczówny.
Pamiętam, z jaką miłością patrzyła na niego Barbara Grałek podczas spotkania z widzami po „Learze” na Festiwalu Szekspirowskim. On siedział na scenie, ona była w kulisach. Oboje szczęśliwi.
Pamiętam, jak szedłem za nim korytarzem po spektaklu...