Latem 1999 r. pojechaliśmy z Łukaszem Tischnerem do Warszawy, żeby zrobić dwa wywiady do numeru „Znaku” zatytułowanego „Moc dobra”. Jednym z rozmówców miał być Wiktor Osiatyński. Co ciekawe, pamiętam dokładnie, co mówił, nie musiałbym nawet sięgać po „Znak”, żeby sobie to przypomnieć, lecz nie pamiętam ani tego, jak był ubrany, ani gdzie się z nami spotkał. Wiktor zabrał nas od razu w opowieść i to, jak wyglądał w realu, przestało mieć znaczenie.

Była to opowieść o latach picia i latach trzeźwienia. O wyprawie do Stanów i spotkaniu z ruchem Anonimowych Alkoholików. O symbolicznym pojednaniu z własnym ojcem, które było podstawą zdrowienia i które później opisał w „Rehabie”. O spotkaniu z kobietami z bandy Mansona, które odsiadywały wyrok za wielokrotne morderstwo, oraz pięciogodzinnej rozmowie z generałem Jaruzelskim, która skojarzyła mu się z tamtym spotkaniem. O tym, jak...