Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Wyniosła to z Wilna. Tam wychowywała się na strofach narodowych wieszczów, tam studiowała polonistykę i romanistykę na Uniwersytecie Stefana Batorego. Przyniosła ze sobą najpierw do Torunia, a potem do Lublina, całą tę tradycję i nieustannie ją pielęgnowała jako wybitny teoretyk literatury, teatrolog, znawca Norwida, a nade wszystko pedagog. Chwała Jej za tę wieloletnią pracę, która już przyniosła wiele owoców, a ufam, że będą one pomnażane przez Jej wychowanków i ich uczniów.
Jeszcze nie tak dawno dziękowałem Jej za tom księgi wydanej na dziewięćdziesięciolecie Jej urodzin, zatytułowanej “Świat jako spektakl". Dziś wracam do tych tekstów, w których znajomi i przyjaciele usiłują wyrazić ogrom Jej życiowego dzieła i dziękuję Bogu za wszelkie dobro, jakie dzięki niej się dokonało. Dziękuję Mu za to, że dane mi było osobiście poznać Panią Profesor i że wiele się mogłem od Niej nauczyć.
Jej duszę polecam miłosierdziu Bożemu, Rodzinie i Przyjaciołom Zmarłej oraz całej wspólnocie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego przesyłam wyrazy współczucia i duchowej jedności. Wszystkim Uczestnikom pogrzebu Pani Profesor Sławińskiej z serca błogosławię: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Jan Paweł II, Papież
Watykan, 3 lutego 2004 r.
