Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Rząd Jarosława Kaczyńskiego odmówił przystąpienia do Karty. Polska, obok Wielkiej Brytanii, to jedyne kraje UE, które mają pozbawić swoich mieszkańców tej nowej ochrony prawnej. O ile w przypadku Wielkiej Brytanii krok taki da się wytłumaczyć tradycją konstytucyjną, o tyle w przypadku Polski, kraju o kontynentalnej kulturze prawnej, takiego wytłumaczenia po prostu nie ma. Co więcej, Polacy są chyba najbardziej prounijnym społeczeństwem Europy i taki eurosceptyczny gest rządu jest ekstrawagancją.
Minister Anna Fotyga straszy roszczeniami niemieckimi, gdzieś w tle majaczy obawa przed żądaniem legalizacji małżeństw homoseksualnych albo brak ochoty podniesienia standardów praw socjalnych. Powiedzmy od razu - obawy te są nieuzasadnione - wystarczy zapoznać się z treścią Karty, natomiast podnoszenie standardów praw socjalnych jest przecież w naszym kraju potrzebne. Co więcej, Karta właściwie nie stanowi nowych praw jednostki (nowość to np. prawo do dobrej administracji), ale powtarza unormowania zawarte w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i innych konwencjach Rady Europy; widać też w niej inspiracje prawem wspólnotowym i orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Na pewno szanuje porządek konstytucyjny państw członków UE.
Wydawało się więc, że nowy rząd po prostu zmieni decyzję rządu Kaczyńskiego, tym bardziej że jeszcze niedawno PO chciała "umierać za Niceę", a ostatnio jakby przypomniała sobie o prawach człowieka. I tu nagle Donald Tusk publicznie oświadcza, że ma co do Karty wątpliwości i musi się zastanowić, więc dalej grozi nam nieszczęście. Pozostaje tylko wierzyć, że wszyscy sobie uświadomimy, iż nasze "towary eksportowe" to poezja i prawa człowieka, zaś Nagród Nobla z fizyki, chemii, medycyny czy ekonomii ciągle nie dostajemy.
