Znam, na pewno nie wyczerpująco, posługę sióstr franciszkanek - choć widziana z zewnątrz, poparta jest wieloma rozmowami i wspólnymi pracami. W mojej parafii pracuje kilka sióstr, opiszę dwie z nich. Jedna jest organistką, prowadzi chórek dziecięcy, od czasu do czasu wspiera chór dorosłych, uczy w szkole. I jest przeważnie uśmiechnięta, czasem zmęczona, a bywa, że gdy coś pójdzie nie tak - i niezadowolona. Jak każdy z nas. Przy tym wszystkim zaś widać, że rozumie i przyjmuje swoje powołanie takim, jakie jest - my zaś doceniamy jego znaczenie dla parafii. Druga siostra jest starsza, bardziej wyciszona i pełna zrozumienia dla “tego świata". Moja żona znajduje z rozmowach z nią - czasem kilkuminutowych po Mszy niedzielnej, czasem dłuższych na spacerach - dużo wsparcia i wspólnotę myśli. Żona - matka czwórki dzieci, na co dzień zabiegana. Siostra - żyjąca od młodości w świecie...