Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Artykuł Bartłomieja Sienkiewicza „Kod nieznany” (nr 22/12) zbulwersował mnie niefrasobliwością sądów w powiązaniu z brakiem rzetelnej kwerendy (chociażby internetowej). Autor ubolewa nad anachronizmem polskiej historiografii, nie zadając sobie trudu, by poszukać informacji na temat działań polskich historyków, a szczególnie współpracowników i uczniów prof. Jerzego Topolskiego (o kontynuację którego spuścizny rzekomo zabiega).
Wyjaśniam więc, że na uniwersytetach takich jak np. UAM, UMCS, UJ, UW, UŁ, wokół profesorów: Andrzeja Wierzbickiego, Wojciecha Wrzoska, Marcina Kuli, Jana Pomorskiego, Krzysztofa Zamorskiego, Rafała Stobieckiego, Ewy Domańskiej (nie wyczerpuję listy), działają wielopokoleniowe grupy badawcze, które od kilkunastu co najmniej lat pracują na rzecz modernizacji polskiej historiografii oraz upowszechniania osiągnięć anglosaskiej, francuskiej czy generalnie światowej refleksji historiograficznej. Twórczość historyków szkoły Annales, amerykańskich narratywistów, antropologów historycznych, klasyków niemieckiej historii pojęć, historiografii postkolonialnej, gender studies, historii intelektualnej, new economic history, psychohistorii, historycznej antropologii wiedzy itd. jest nam dobrze znana, wykorzystywana i upowszechniana w licznych publikacjach znanych w środowisku naukowym oraz wśród studentów, lecz ignorowanych przez dziennikarzy, którym wygodniej dołączać się do histerycznej nagonki medialnej skierowanej przeciwko całemu środowisku. W każdym momencie mogę dostarczyć długą listę książek i artykułów, z którymi „krytycy” polskiej historiografii powinni się zapoznać.
Dr hab. WIKTOR WERNER, prof. UAM ZAKŁAD METODOLOGII HISTORII I HISTORII HISTORIOGRAFII, INSTYTUT HISTORII UAM W POZNANIU