Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
24 kwietnia w Zamku Ostrogskich w Warszawie wręczono nagrody Towarzystwa Przyjaciół Śląska 2003 ks. arcybiskupowi Alfonsowi Nossolowi i Krystynie Szostek-Radkowej. Nagroda przyznawana jest co roku osobom szczególnie zasłużonym dla Śląska i Polski. Na liście laureatów znajdują się nazwiska wybitnych ludzi kultury (m.in. Henryk Mikołaj Górecki, Kazimierz Kutz, Stanisław Hadyna, Jan Miodek, Franciszek Pieczka, Piotr Paleczny, Wojciech Kilar).
Ks. abp Alfons Nossol, rodowity Ślązak, urodził się w 1932 r. w rodzinie robotniczej. Teologię studiował w Nysie, Opolu (Wyższe Seminarium Duchowne) i na KUL-u, gdzie się doktoryzował. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1957, sakrę biskupią - w 1971. Diecezją opolską kieruje od 25 lat, w 1999 roku Jan Paweł II mianował go arcybiskupem. Od powstania Uniwersytetu Opolskiego (o powołanie którego zabiegał) jest kierownikiem Katedry Teologii Dogmatycznej na tejże uczelni. Wcześniej wykładał na KUL-u, we Wrocławiu (na Papieskim Wydziale Teologicznym) i w Moguncji. Jest autorem 11 książek i kilkuset artykułów napisanych po polsku i po niemiecku, laureatem licznych doktoratów honoris causa i przyznawanego przez „Tygodnik Powszechny” Medalu Świętego Jerzego. Nazywa się go biskupem pojednania. Na 70-leciu urodzin arcybiskupa Nossola abp Damian Zimoń powiedział: „W całym kapłaństwie - biskupim i naukowym życiu nieustannie scala, tworzy więzy. Jednoczy Polaków i Niemców, lwowiaków wypędzonych zza Buga na Opolszczyznę i śląskich autochtonów, katolików i protestantów, uczonych i prostaków”.
Krystyna Szostek-Radkowa urodziła się w 1933 r. w Katowicach, w rodzinie o tradycjach patriotycznych i artystycznych. Ojciec był śpiewakiem w Operze Śląskiej. Studia muzyczne odbywała w Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. Jeszcze zanim ją ukończyła (1959), uczestniczyła w prestiżowych konkursach śpiewaczych i zdobyła złoty medal w Tuluzie. W czasie największej świetności Opery Bytomskiej była jej najmłodszą solistką, później związała się z Operą Warszawską. Jej repertuar obejmuje zarówno role operowych heroin, jak i role charakterystyczne. Występuje w towarzystwie największych śpiewaków na scenach Europy Zachodniej i Wschodniej, Ameryki Północnej i Południowej, nie zapominając nigdy o swojej pierwszej scenie w Bytomiu. „Dziękuję losowi - mówi - że obdarzył mnie głosem i muzykalnością oraz pokorą w stosunku do zawodu... Równocześnie wiem, że wszystko, co osiągnęłam, zawdzięczam także, a może przede wszystkim, ustawicznej, wytrwałej pracy”.
