Słoma z kamery

Nikt tak nie smarczył na murawy świata, nie charkał i nie wykopywał na aut, jak gwiazdy pewnej prywatnej telewizji transmitującej mistrzostwa Europy.

24.06.2008

Czyta się kilka minut

Patrząc na studio Euro 2008 w telewizji Polsat, człowiek skłonny do płaczu skrywa twarz w dłoniach, a wstydliwy odwraca głowę, kurczy się w sobie i zasępia misyjnie. Gdy dotychczas roztrząsaliśmy argumenty za bądź przeciw płaceniu abonamentu dość teoretycznie, to patrząc na owo studio umieszczone jakby w środku wiejskiego gospodarstwa, musimy wreszcie twardo rzec - płacić. Płacić i to niemało. I 1000 zł miesięcznie byłoby dobrze. Sielskość polsatowskiego studia jest kompletna - snopki w dali plus snopki z bliska, strzecha za oknem plus słoma w butach stojących rzędem na wizji, jest nawet basen jakby słomą wypełniony, choć widać przecie, że wodą.

Pochwała Szpakowskiego

Po wielu dniach tych obserwacji musimy sobie powiedzieć szczerze: na polskim rynku powszechnie dostępnych transmisji futbolowych chyba tylko Dariusz Szpakowski jest człowiekiem wielkiej aglomeracji. Rozdrażnionym powiadam: Dariusz Szpakowski jawi mi się dziś, po tygodniach patrzenia na słomiane pejzaże Polsatu, jako wysublimowany myśliciel, któremu nieobce są ludzkie odruchy. Skłonny jest i do wnikliwej analizy, i prawdziwych emocji, które choć może nieco histeryczne - są prawdziwe. Dariusz Szpakowski jest starodawnym dystyngowanym inteligentem wobec tego, co wyprawia paka kolegów rubasznie komentujących coś jakby zawody we wspinaniu się na słup posmarowany mydłem. Jak powiedziałem: w Polsacie mamy komplet bez zaniedbań ni scenarzysty, ni aktorów, ni scenografa. Oto białe sportowe buty do garniturów, litry żelu na czaszkach, ale przede wszystkim niczym nieskrywana zawiść byłych sportowców wobec sportowców czynnych, no i lekceważenie wobec trenerów dzisiejszych, wyrażane bez żenady przez pieszczochów trenerów skończonych. Mamy grube żarty, półgębkiem rzucane uwagi, co się robiło bądź co się będzie robiło po pracy, a gdy jest już na poważnie, mocniej rzucają się w oczy żenujące kłopoty z polszczyzną, arytmetyką czy przepisami piłkarskimi.

O analizach

Używanie słowa "analiza" wobec tego, co prezentują Słomiani, jest nadużyciem. Nie bez kłopotu można wyobrazić sobie trenera-eksperta (jak jest nazywany przez Słomianych pan Probierz) obsługującego dawny zabawkowy "mózg elektronowy". Młodszym osobnikom warto przypomnieć, że na początku drugiej połowy XX w. nazywano w ten sposób rodzaj tabliczki z drucikami, pstryczkiem, bateryjką i żaróweczką. "Otóż podłączamy druciki do bateryjki - imaginujmy sobie analizę trenera-eksperta - pstryk, i tak, żaróweczka świeci". To wszystko. Trener Probierz ma do dyspozycji mózg elektronowy ostatniej generacji, zajmuje się rysowaniem różnokolorowych strzałek i kółeczek, po czym umieszcza je obok laleczek przedstawiających futbolistów. Mówi przy tym, że ten zawodnik pobiegł, a tamten stał, piłka za to poleciała gdzieś tam, i że to było korzystne.

Zabierają głos Słomiani. Mówią, że oni nie takie rzeczy widzieli, że nie tak piłka powinna była lecieć, że za starych dobrych czasów trenera Wójcika to piłka leciała inaczej, że ho ho, że lepiej rzecz jasna. Ten, co stał, powinien biegać (za Wójcika biegał), a ten, co biegał - stać (za Janasa to się dopiero stało). Aż się prosi, by owe laleczki na ekranie wygłaszały - gdy już trener Probierz kończy, a Słomiani zajmą się rozmowami o jakości kasyn i urządzeń grillujących - samokrytykę. Dziwne, że nie mówią chórem w różnych językach świata: "Pan Probierz słusznie prawi, trzeba było czynić, jak on rzecze, oj trzeba było. Gdybyśmy wszyscy go słuchali, wszyscy byśmy jak mąż jeden zakwalifikowali się do finału".

Szesnaście drużyn by grało o złoto, gdyby zespoły te prowadził Pan Janas i gdyby w defensywie grał Pan Hajto. Pardon, piętnaście, bowiem drużyna polska nie miała żadnych szans, a to z powodu nie tych, co trzeba, powołań graczy i nie tego trenera, który jest genetycznie odporny na światłe rady polskich mistrzów.

Gros analiz zajęło Słomianym zajmowanie się Pawłem Golańskim, prawonożnym polskim obrońcą grającym z wyroku Beenhakkera na lewej stronie. Człowiek słuchając tego, odruchowo sprawdzał, czy kopanie z taką wadą (prawonożnością) w takim miejscu boiska (lewa strona) jest w ogóle fizycznie możliwe. Z analiz koleżeństwa można było dojść do wniosku, że jest to podobnie trudne jak grillowanie wieloryba. Właściwie po wielu dniach mielenia prawonożności Golańskiego na lewej stronie dziw widza brał, że UEFA nie podstawiała na ową część stadionu, blisko miejsca pracy obrońcy Golańskiego, karetki reanimacyjnej z zestawem ortopedycznym.

O sobie

Trudno nie rozwinąć tego wątku. Przed nami mecz, na który czeka kraj, przerwa w tym meczu, jest po meczu, a my obserwujemy, jak rozmowa zawsze zmierza ku jednemu: ku wspomnieniom.

Jakże to bywało na wielkich turniejach, gdy Tomek Hajto zrobił użytek ze swego legendarnego płaskiego podbicia? Ludzie! Pamiętacie? Mignięcie starowiny Eusebio, siedzącego w loży, każe nam pomyśleć o tym człowieku, któremu los okazał łaskę nieznajomości sztuczek technicznych Hajty czy "chłopskiego zwodu" Wojtka Kowalczyka, też obecnego wśród Słomianych. Ani Eusebio nie wie, ani potentaci telewizyjni nie wiedzą, że nikt tak nie smarczył na murawy świata, nie charkał i nie wykopywał na aut, jak gwiazdy pewnej prywatnej telewizji transmitującej do Polski mistrzostwa Europy.

Dziwi, że Polsat do swego sielskiego studia nie zaprosił kapeli ludowej, przydałaby się. W rytm puzonów, w rytm kołatania i brzęczenia, aktywistki jakiegoś koła gospodyń wiejskich śpiewałyby piosnki na cześć Wójcika i Janasa. Zgrałoby się to idealnie z tonem, akcentem i treścią przypowieści ekspertów. W przerwach mogłyby zawodzić nad nieobecnością w kadrze ludzi wielkich, a dla polepszenia nastroju prezentować szydercze przyśpiewki o Beenhakkerze.

Dziękujemy, że nas czytasz!

Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →

Dostęp 10/10

  • 10 dni dostępu - poznaj nas
  • Natychmiastowy dostęp
  • Ogromne archiwum
  • Zapamiętaj i czytaj później
  • Autorskie newslettery premium
  • Także w formatach PDF, EPUB i MOBI
10,00 zł

Dostęp kwartalny

Kwartalny dostęp do TygodnikPowszechny.pl
  • Natychmiastowy dostęp
  • 92 dni dostępu = aż 13 numerów Tygodnika
  • Ogromne archiwum
  • Zapamiętaj i czytaj później
  • Autorskie newslettery premium
  • Także w formatach PDF, EPUB i MOBI
89,90 zł
© Wszelkie prawa w tym prawa autorów i wydawcy zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów i innych części czasopisma bez zgody wydawcy zabronione [nota wydawnicza]. Jeśli na końcu artykułu znajduje się znak ℗, wówczas istnieje możliwość przedruku po zakupieniu licencji od Wydawcy [kontakt z Wydawcą]

Artykuł pochodzi z numeru TP 26/2008