Po dziś dzień w obliczu absurdów politycznych, biurokratycznych czy ekonomicznych mawiamy, że „tego Bareja by nie wymyślił”. Ale też Bareja nie wymyślał, on tylko wyciągał na pierwszy plan i pokazywał w pełnym świetle bzdury, którymi stał PRL. Uporczywie wracam do tamtego świata m.in. po to, aby umożliwić nowym pokoleniom oglądanie Barei ze zrozumieniem. Szkoda by było, gdyby tyle udanych dowcipów się zmarnowało.

W „Poszukiwanym, poszukiwanej” Jerzy Dobrowolski, pamiętny „z zawodu dyrektor”, wyjaśnia żonie niuanse racjonalizacji w cementowni („można było na papierze wyliczyć, ile takie oszczędności przynoszą deficytu”). W „Zmiennikach” scenie skakania po szynie towarzyszy komentarz: „Przywieźli nam szyny, ciut krzywe, no i tramwaje wylatują z torowiska. To jeden taki racjonalizator z dyrekcji wymyślił, że można je odgiąć przy pomocy sił nacisku. No to umysłowi w czynie...