Poranny roznosiciel mleka był charakterystycznym elementem miejskiego pejzażu PRL-u. Nie tylko Stare Dobre Małżeństwo śpiewało, jak to o świcie „ciągną swoje wózki dwukółki mleczarze”. Właściwie dałoby się stworzyć osobny festiwal piosenki roznosicielskiej. Wawele śpiewaliby na nim: „Kto jak ja w progu dnia / staje co dzień, dobrze zna / co głód człowieka. / Pierwszy krzyk, ludzki krzyk / jeśli rwał się, przecież cichł / od kropli, od kropli mleka”. Chór chłopięcy Skowronki: „Butelki z mlekiem roznoszę do domu, / by nie zabrakło mleka nikomu”. Jan Kaczmarek: „A społeczeństwo śpi / i mleko mu się śni, / co w półlitrówkach tkwi / cicho na progu. / Dzieci i starsza brać, / wszyscy chcą mleko chlać, / przerażająca jest siła nałogu”. Barbara Krafftówna: „Nad Warszawą o szarówce / gasną gwiazdy w Mlecznej Drodze / a ja, chociaż bardzo snu chcę / z butelkami chodzę”. Sława Przybylska: „Był...