Intencja Kremla była prosta: uwięzie- nie Aleksieja Nawalnego natychmiast po jego powrocie do Rosji w styczniu miało zdjąć temat z politycznego porządku dziennego. Pozostający w odosobnieniu „więzień numer jeden” miał popaść w zapomnienie i nie stwarzać już Putinowi problemów. Szybko jednak okazało się, że oponent znów jest w centrum zainteresowania nie tylko Rosji, ale i świata.

Pod koniec marca Nawalny, przebywający w zamordystycznej kolonii karnej IK-2 w Pokrowie w obwodzie włodzimierskim, zaczął się skarżyć na bóle kręgosłupa i brak czucia w nogach (później wyraził przypuszczenie, że to skutek otrucia nowiczokiem w sierpniu 2020 r., a może i kolejnych prób). Poprosił o pomoc medyczną, powołując się na przepis, który pozwala więźniom sprowadzić na własny koszt lekarza z zewnątrz. Jego prośby odbijały się od ścian gabinetów naczalstwa – i tego w IK-2, i tego w Moskwie.